Makale: Adnan ONAY
Türkiye, ihracatının yarıdan fazlasını Avrupa ülkelerine yapıyor. Avrupa ise İsrail’in ambarı durumunda. Bazı ülkeler Avrupa ile sıkı ticari ilişkiler içerisinde olsa da direkt İsrail’le ticaretten kaçınıyor. Böylece bu ülkeler kamuoyunu İsrail karşıtlığı üzerinden domino ediyor.
Türkiye ise İsrail’le zaman zaman diplomatik olarak gerilse de arada yaşanan kriz dönemleri dahil İsrail’le ticaretini sürdürdü. İsrail’le bugün de ticaretimiz var. İktidar, Batı’nın anahtarı konumundaki İsrail’le ilişkileri en gerilimli anlarda dahi tümüyle kesmiyor. Bu durum ise bazı kesimlerin haklı eleştirilerine yol açıyor. Zira; bir yandan İsrail’in yaptıklarına ve nihai hedeflerine tepki gösteriyoruz, bir yandan da İsrail’le her şartta ilişkilerimizi sürdürüyoruz.
O nedenledir ki; halk İsrail’in Gazze’de yaptığı soykırıma Batı halkının gösterdiği kadar dahi tepki göstermiyor. Batıda neredeyse hergün halk sokaklarda İsrail aleyhine gösteriler düzenliyor. Türkiye’de ise yapılan bir iki mitingle sınırlı kaldı tepkiler. Kimi çevrelerce ‘islamcı’ diye nitelendirilen mevcut iktidarın tabanının dahi değişime uğradığı bir gerçek ve bunun nedenleri üzerinde durmak gerekiyor..
Bazı çevreler tepkilerini İsrail ürünlerini boykotla dile getirmeye çalışıyor olsa da boykotların kalıcı olamadığı bilinen bir gerçek. O nedenle, eğer İsrail’in soykırımcı, siyonist bir devlet olduğu iktidar tarafından tescillenmişse (İran’ın yaptığı gibi) İsrail’le ilişkilerimizi sonlandırmalıyız.
Bugün geldiğimiz noktada NETENYAHU gibi birinin iktidarda olduğu soykırımcı bir ülkeyle işbirliği içerisinde olmanın herhangi bir izahı olamaz. İsrail, önce bir terör devleti olmaktan vazgeçmelidir..
